Przymierze Krwi

GM_online_0 · Guest

Cz³ek ³ysy i poddenerwowany sta³ ty³em do o³tarza i zgromadzonych. Przetar³ czo³o z potu i spojrza³ na swego s³ugê ubranego w br±zowe szaty oczekuj±cego na znak. S³uga ³bem swym skin±³ na kap³ana co oznacza³o i¿ wszystek do ceremoni rozpoczêcia gotów. Kap³an odwróci³ siê powoli na piêcie po czym do o³tarza podszed³ i klêkaj±c przed nim modliæ siê pocz±³. Ka¿dy jego ruch obserwowany by³ przez istoty ró¿nych ras ubrane to w zbroje kolcze, to w p³ytowe, to w skóry wzmacniane æwiekami. Ka¿da z nich w d³oni broñ dzier¿y³a. To jaki¶ ork na ramieniu maczugê trzyma³ to mroczny elf dwa sztylety z czarnej stali których ostrze do ty³u by³o zakrzywione, to paru ludzi z w³óczniami, halabardami i korbaczami jednak wiêksza czê¶æ istot w rêku dzier¿y³a ³uk lub smierteln± kuszê. Nagle ¶piew chóru po kaplicy siê rozniós³. Cichy i delikatny ¶piew zwiastuj±cy koniec modlitwy. Kap³an podniós³ siê na nogi i na piedesta³ wszed³ co ko³o o³tarza by³. Teraz ju¿ ka¿dy z gapiów widzia³ co robi kap³an. Cz³ek skin±³ ³ebem w kierunku zebranych. Z t³umu wysz³y dwa orszaki. Jeden z³o¿ony z czterech ludzi a drugi z prowadz±cego krasnoluda i 3 ludzi. Pierwszy id±cy w ka¿dym orszaku by³ ubrany w koszton± zbroje, jeden w karcerowan± a drugi w skorzan±. Ka¿da z nich by³a zdobiona z³otem i innymi kosztowno¶ciami. Za ka¿d± z tych dwóch postaci szed³ cz³ek ros³ej postury trzymaj±cy proporcerz w rêku z flag± co na lekkim wietrze powiewa³a a po jego bokach sz³a obstawa w postaci dwóch ludzi. Szli po obu stronach chor±¿ego. Wysokie postacie opancerzone w pe³ne p³ytowe zbroje wypolerowane do granic mo¿liwo¶ci. Gdy zbli¿yli siê do o³tarza Kap³an rêce w górê uniós³ a chór zamilk³. Orszak zatrzyma³ siê a z niego wyst±pi³y tylko dwie prowadz±ce go postacie które po podej¶ciu do piedesta³u gdzie Kap³an czycha³ uklêk³y i g³owy spu¶ci³y. "Tharonie i ty Mortagu" przemówi³ g³o¶no cz³ek tak by ka¿dy go s³ysza³."Wy przywódcy Bractwa Anio³ów i Anger Nar czy przy¿ekacie na wszystek ¶wieto¶ci i¿ zapomniecie dawnych zwad i razem w bój nawet na ¶mieræ ruszycie?". "Tak! Przysiêgam!" odrzek³ ka¿dy z nich. "Czy przysiêgacie razem broniæ honoru swego i swych sprzymierzonych braci nawet je¶li to do ¶mierci prowadziæ by mog³o?". Ponownie obie odrzek³y "Tak! Przysiêgam!". Kap³an wystawi³ praw± d³oñ w bok na co chór zareagowa³ szybko wy¶piewuj±c delikatn± pie¶ñ. S³uga do o³tarza podszed³ i z niego podniós³ z³ote naczynie wype³nione wod±. Do swego pana wolnym krokiem przyby³ i uklêk³ obok niego wystawiaj±c przed siebie naczynie. Kap³an zanurzy³ d³oñ w z³otej misie i wyci±gn±³ z niej sztylet ze srebra z wysadzan± rubinami rêkoje¶ci±. Tharon i Mortag powstali i odwrócili siê twarz± do siebie. Kap³an trzymaj±c obur±cz sztylet przed siebie wystawi³ go wyprostowywuj±c rêce. Przywódcy Bractw z³±czyli swe d³onie w u¶cisku na ostrzu sztyletu. szybkim ruchem kap³an uniós³ sztylet do góry rozcinaj±c d³onie obojga istot. Na kamienn± posadzkê pokapa³a krew z ostrza i rozciêtych d³oni. W³o¿ywszy sztylet do misy ulo¿y³ swe d³onie na g³owach stoj±cych przed nim postaci. Tharon wraz z Mortagiem nie puszczali u¶cisku. "Od tej pory jeste¶cie swymi braæmi. Idzcie. Idzcie dumnie i pamiêtajcie o przysiêdze. B³ogos³awiê was!". Ka¿dy zebrany w ¶wi±tyni uniós³ sw± broñ w górê wznosz±c radosne okrzyki. Nie by³o ni jednej osoby co by radowa³a siê. Tharon pu¶ci³ pierwszy d³oñ Mortaga wypowiadaj±c te oto s³owa "Skorzystajcie braci moi z go¶cinno¶ci naszej. Uczta gotowa na zamku.". Mortag ³bem skin±³ na Tharona odpowiadaj±c " Prowadz zatem". Kap³an odszed³ do swej komnaty a s³uga zaj±³ siê sprz±taniem ¶wi±tyni w czas gdy chór ¶piewa³ póki ostatnia istota nie opu¶ci³a tego ¶wietego miejsca. Tharon i Mortag ruszyli jako pierwszi na zamek a za nimi obok siebie sz³y ich orszaki na których czele sz³o dwóch ludzi z flagami ka¿dego z bractw. Na zamku odby³a siê wielka uczta która przebieg³a w mi³ej atmosferze. Wiêcej nie rzekne, tom com opowiada³ wam toæ prawda najwiêksza. Jam tam by³ i jam to widzia³. Je¶li kto¶ twierdzi i¿ tak nie by³o niech dobêdzie miecza i w szranki ze mn± pójdzie przy szczêku stali.

LuPuS · Posted: Tue 18:08, 15 May 2007 Post subject:

Witam,
od kilku dni proboje dojsc: Kto jest autorem tych zacnych
opowiadan ukryty pod pseudonimem jak rozumiem artystycznym
GM_online_0?
Opowiadanka dosyc przyjemne (mozna sie jedynie zorietowac
iz siegaja one juz zamierzchlych czasow servera Shadow).
Polecam zarejestrowanie sie na naszym forum jako uzytkownik :wink:
I dziekuje za kawalek lektury :D

PS do GM_online_0: Zdublowany temat "Samotny Kurchan na wzgórzu"
zostal przeze mnie usuniety :wink:

Nightingale · Posted: Tue 22:02, 15 May 2007 Post subject:

elf siedzial cicho i pisnac sie nie wazyl by mszy i modlitwy nie zaklocic jednak w glowie mysl mu dzwieczala ... jedna ta sama ... mrr jak smakuje to mszalne wino mrr ... tfu tfu modlic sie trzba ... mrr jak smakuje?

GM_online_0 · Guest

Postac w czarnej szacie siedzaca na krzesle wpatrywala sie w zakurzona ksiege. Podsunela ja do siedzacej na przeciwko niej elfa i rzekla cichym glosem. "Tak jak to tutaj opisalem bylo...to nie sa klamstwa lecz prawda z mych ust na papier za pomoca piora i krwi przelana na papier.". Elf ksiege chwycil dwoma dlonmi i do torby skorzanej na ramieniu przewieszonej wlozyl. Srebrne oczy elfa blyszczaly w przygasajacym plomyku swiecy. Usmiechnal sie lekko wargami po czym wydal z siebie melodyjne slowa: "Panie nie zdradziles swego imienia ani nie rzekles kim jestes...skad mam wiedziec czyje te oto slowa spisane w tej ksiedze sa?" postac odrzekla mu an to potrzasajac lekko kapturem okrywajacym jego glowe "Pytaj sie ludzi ktorz to jest 'Wybraniec Bozy' lub 'Pod Boza opieka'. Wtedy poznasz z kim rozmawiales i czyje slowa spisane sa na tych stronach tymczasem...Bywaj. Postac podniosla sie na rowne nogi opierajac sie piesciami na stole po czym wyszla z pomieszczenia i udala sie w swa strone.

Przepraszam ze nie poprawilem bledow i polskich znakow nie dodalem ale pisalem to 5 minut bo zajety jestem. I sprawdzcie sobie w internecie znaczenie imion.

Errindiel · Posted: Tue 7:44, 17 Jul 2007 Post subject:

- Hmm, wybraniec Bo¿y, - Nekromanta zamy¶li³ siê
Dumny tytu³. Kusz±cy los. Wyzywaj±cy nieprzyjació³ by sprawdzili czy Eligiusz to kto¶, kto naprawdê znajduje siê pod bosk± opiek±. Mniejsza wszak o tytu³y, gdy¿ bardziej licz± siê umiejêtno¶ci i to co kryje siê w sercu. A umiejêtnosci nieznajomego w pos³ugiwaniu siê piórem i krwawym inkaustem s± imponuj±ce. Z ochot± pos³ucham dalszych jego opowie¶ci, gdy wróci.
Je¶li wróci....

GM_online_0 · Guest

"Dorzuæ drwa do ogniska" wypowiedzia³ cicho zakapturzony w czarnej szacie m±¿. Jeden z pi±tki s³uchaczy siedz±cych w okó³ ogniska chwyci³ w d³oñ kawa³ drwa i w ogniki dogasaj±ce wrzucil ostro¿nie. W górê wzbi³y siê t³umany iskier lataj±ce w ka¿da stronê niczym rozszala³e osy. Najstarszy z drwali ozwa³ siê z szacunkiem do Nieznajomego. "Czy wa¶æ opowiadaæ bêdziesz?". Kaptur podniós³ siê i obróci³ w stronê Rêbacza. Drwa³ poczu³ jak ciarki p³yn± strumieniem mu przez plecy...spojrza³ samemu resztkami odwagi w kaptur Przybysza lecz nie ujrza³ nic prócz mroku...tylko mrok...pomy¶lal sobie *Toæ jaka cholerna zjawa... po nasze dusze przyby³a*. Lecz tedy ozwa³ siê g³os cichy "Koniec jeno tej opowiastki...historia jak ka¿da ma swój koniec...*spojrza³ w górê przez zape³nione li¶cmi ga³êzie staraj±c siê dostrzec nocne niebo*...Znam jeno jedn± opowie¶æ pe³n± dziwów i tajemnic...strasznych rytua³ów...mordów i upadku ludzkiego w mrok...historia ta póki co koñca nie ma...je¶li nadal was nie przerazi³o to com powiedzia³ toæ mogê wam j± opowiedzieæ lecz odrazu rzekne i¿ o wampirach mowa...wpierw jednak opowiem wam o wyczynach krasnoludzkiego Herosa...najwiêkszego jakiego zna³y tamte ziemie od czasu Allart Webbera. Zatem zaczynaæ mam?". Drwale spogl±dali po sobie po czym na najstarszym Rêbaczu wzrok zatrzymali oczekuj±c na jego decyzjê. Rêbacz d³oni± brodê d³ug± pogladzi³ spogl±daj±c to na jednego to na drugiego. W stronê ogniska wzrok opu¶ci i wypuszczajaæ z siebie powietrze wypowiedzial "Praw wa¶æ". Spod czarnego kaptura jakby ¶miech siê wydoby³ który po chwili zamieni³ siê w s³owa. "Zatem prawiæ bêde... nawet ca³a noc je¶li uszy chêtne...". Na koniec tych s³ów poci±gn±³ nosem a Drwale uszu nastawili na kolejn± opowie¶æ.

Przepraszam ale nie sprawdza³em b³êdów i nie mam czasu czytaæ wiêc je¶li jakie¶ glupoty to wybaczcie. Opowie¶æ dodam jeszcze dzi¶ jak znajde czas bo ju¿ ca³a gotowa tyle ¿e troszke innym jêzykiem bêdzie (bo krasnoludzkim).

Guest · Posted: Tue 21:02, 17 Jul 2007 Post subject:

Wybaczcie e tylko tyle napisa³em ale mam bardzo ograniczony czas. Je¶li dobrze pójdzie i bêd± checi to napisze jeszcze dzi¶ dalsz± czê¶æ opowiadania. Nawet nie mialem czasu ¿eby poprawiæ wygl±d ale tak chyba lepiej wyl±da.
P.S: Chcieliscie zebym sie zarejstrowal