Berthold z Oren Tom I jego przygód

GM_online_0 · Guest

Czlek krêpej postury zakuty w zbroje czo³o mokre od potu przetar³ d³onia opancerzona w rekawice z kolczej siatki w stronach Oren zwan± przez wielu "kolczug±". Rozejrza³ siê na boki i cofaj±c siê powoli do ty³u wpatrywa³ siê w gêsta mg³ê która na bagna zapad³a niczym opoñcza. Brodz±c Po pas w bagnie st±pa³ w ty³ i nas³uchiwa³ rozg³adaj±c siê uwa¿nie. "To raczej nie by³a ¯aba. Raczej te¿ nie i W±¿. Nic tak nie syczy jak to com s³ysza³. Co Kolwiek siê w m± stronê zbli¿a nie ulêkne siê i nie ucieknê. Jestem Rycerzem z Oren nie lêkam siê ¶mierci." W my¶lach powtarza³ wci±¿ ostatnie slowa staraj±c sobie dodaæ otuchy. Sw± Halabardê Mocniej w d³oniach ¶cisn±³ z tak± si³a a¿ da³o siê s³yszeæ dzwiêk napinanej Kolczugi. Po kilku krokach poczu³ uderzenie w plecy. A raczej jak w co¶ uderzy³. Obróci³ siê gwa³townie nabierakj±c zamachu lecz po chwili cios zatrzyma³. Jego Br±zowe Oczy wpatrywa³y siê w stary Konar drzewa. Rozejrza³ siê jeszcze raz i z ulg± odetchn±³. Jednak w chwilê po¿niej jego uwagê przyku³o plu¶niêcie wody i g³o¶ny syk. Odwrócil siê ponownie i plecami do starego konara przywar³. Spog³±da³ w gêsta mg³ê staraj±c sie oceniæ sk±d nadejdzie to co¶ lub ten kto¶ co takie dzwiêki wydawa³. Nag³e co¶ zasycza³ó g³osno. G³o¶ny plusk wody. Mê¿czyzna odskoczy³ w bok od drzewa. Bestia w powietrze siê wzbi³a wyskakuj±c z wody i ostrzem miecza w Konar uderzy³a wbijaj±c ostrze na kilka centymetrów. Postaæ ta wyci±gne³a bez proplemu ostrze z wielk± szybko¶cia ustawi³a sie w pozycji gotowej do ataku i sycza³a g³o¶no. Wpatrywa³a siê czarnymi ¶lepiami w mê¿a w zbroje odzianego. Mierzy³a go wzrokiem od stóp do g³owy jak by go ocenia³a.
Olbrzymia postaæ wzrostu ros³ego cz³eka. Pokryta pancernymi ³uskami koloru niebieskawo szarawego z d³ugim pyskiem z których k³y po¿ó³k³e wystawa³y. Przy ka¿dym jej oddechu z nozdrzy wylatywa³a chmura bia³ej pary. Z ty³u da³o siê dostrzec ogon wystaj±cy z wody zakoñczony ostrym szpicem. W d³oni trzyma³a krótkie lecz wykonane z grubej stali zardzewia³e i zakrzywione ostrze. Gdy obie postacie wpatrywa³y siê w siebie czekaj±c na reakcje drugiej m±¿ us³ysza³ g³o¶ne pluskanie wody za sob±. Odwróci³ siê tak szybko jak tylko móg³ i sw± halabard± odruchowo zamach wzi±³. Gdy siê odwraca³ dostrzeg³ postaæ w locie i jej miecz na jego ³eb lec±cy. Zamkn±³ oczy. U³amek sekundy pó¿niej poczu³ jak rêce zatrzymuj± mu siê w zamachu. By³ pewien i¿ trafi³ ostrzem toporzyska od Halabardy w lec±c± istote. Na jego Kolcz± zbrojê trysne³a ciep³a ciecz. Oczy szybko rozwar³ i dostrzeg³ istote opadaj±c± w wodê trzymaj±c± siê kurczowo za brzuch z którego wyp³ywa³y wnetrzno¶ci. Echem po bagnach rozniós³ sie dono¶ny przera¿liwy pisk lecz po chwili zamilk³ na zawsze. Cz³ek pochylony z halabard± której ostrze by³o pokryte posok± przeniós³ ciê¿ar cia³a na przedni± nogê i wykona³ zamach halabard± wykonuj±c jednocze¶nie obrót. Jednak Halabarda nie napotka³a oporu. Istota która zbli¿a³a siê w jego kierunku szybko odskoczy³a w ty³ widz±c odwracaj±cego sie cz³eka tym samym zwiêkszaj±c dystans dziel±cy go od niej. M±¿ po swej prawej stronie us³ysza³ syk który od paru chwil ju¿ dobrze zna³. Z mg³y wynurzy³a siê kolejna postaæ jednak ta uzbrojona by³a w ciê¿ki prymitywny topór. Biegiem pêdzi³a na cz³eka który wymachn±³ sw± halabard± jakby chcia³ odpêdziæ stowra biegn±cego na niego i utrzymaæ z nim dystans. Jaszczurolud¼, gdy¿ tako siê zw± te istoty na odleg³o¶æ kilku cali od koñca halabardy siê zatrzyma³. Wiedzia³y co robi± pomy¶la³ cz³ek w u³amku sekundy. U¶wiadomi³ sobie i¿ pope³ni³ b³±d wymachuj±c za wcze¶niej halabard±. Móg³ poczekaæ jescze troche a¿ jaszczurolud¼ by siê zbli¿y³ i wtedy móg³ zadaæ cios. Stwór ten wtedy by³ by bez szans na unikniêcie ciêzkiego i zakrwawionego toporzyska od halabardy. Ten stwór mia³ tylko go sprowokowaæ do zamachu i daæ drugiemu stworowi czas potrzebny na zmniejszenie dystansu dziel±cego go od mê¿a. Wiedzia³ jak bardzo da³ siê nabraæ na tê prymitywn± taktykê. Odwróci³ siê twarz± w kierunku nacieraj±cego stwora wykonuj±cego zamach i sparowa³ cios przyjmuj±c go na drewniany trzon halabardy. Wykona³ krok w ty³ staraj±c siê dystans ze stworem powiêkszyæ lecz stwór ten nie da³ mu szans na to r±biac mieczem swym na lewo i prawo za wszelk± cene staraj±c sie zraniæ lub zabiæ cz³eka. Mê¿czyzna raniony zosta³ w ramie przez miecz przecinaj±cy kolczugê. Ostrze zag³ebi³o siê jednak nieznacznie gdy¿ cios pierwotnie ku g³owie woja zmierza³ lecz czêsciowo sparowany zosta³ przez drewniany trzon halabardy i w ramiê woja trafi³.Mê¿czyzna jêkn±³ z bólu i wiedz±c i¿ jest bezbronny na tak± odleg³o¶æ walcz±c halabard± z calych si³ wyprostowa³ dlonie i wyrzuci³ halabardê w stwora. Stwór oszo³omiony stan±³ i w cz³eka wpatrywa³ siê. Rycerz krok i zaraz drugi w ty³ wykona³ wyci±gaj±c miecz pó³torarêczny z pochwy. Sta³ cz³ek w postawie obronnej z wyci±gniêtym przed siebie mieczem i skierowanym ostrzem w dó³. Rêkoje¶æ miecza na wysoko¶ci jego g³owy by³a daj±c mu tym samym mo¿liwo¶æ szybkiego zablokowania ciosu i wyprowadzenia kontrataku. Stwór z toporem w tej chwili do swego towarzysza dotar³ spog³±daj±c gniewnie na cz³eka. Zasycza³ w¶ciekle i razem w bój ruszy³y na cz³eka. Klingi mieczy jaszczurocz³eka i woja w powietrzu ¶wiszcza³y i zderza³y ze sob± a ostrze topora wci±¿ nie mog³o dosiêgnaæ rycerza cofaj±cego siê wci±¿. Rycerz i jaszczurocz³ek z mieczem w zwarcie poszli. Nie obawia³ sie tego rycerz gdy¿ nie raz to æwiczy³ na æwiczeniach szermierki. Ostrzem wci±¿ w dó³ skierowanym zderzy³ siê z mieczem przeciwnika. Rycerz pochyli³ siê w przód zwiêkszaj±c sw± si³e i chroni±c siê przed ewentualnym odepchniêciem i przewróceniem w bagno. Jaszczurocz³ek miecz dwur±cz chwyci³ i przesuwaæ je szybko w górê pocz±³. Pewnie nie zdawa³a sobie g³upia istota sprawy z tego co uczyni³a, gdy¿ po chwili ostrze zatrzyma³o siê na jelcu a rycerz wypychaj±c wpierw rêce przed siebie a pó¿niej unosz±c je w górê poder¿n± stworowi gard³o. Istocie z ust trysne³a posoka na twarz woja na chwilê go o¶lepiaj±c. Istota bulgocz±c i d³awiaæ siê w³asn± krwi± z hukiem w bagno opad³a. Rycerz wykona³ dla pewno¶ci m³yñca w praw± stronê skierowanego. Ostrze siê zatrzyma³o na trzonku topora lecz by³o ju¿ zbyt pó¼no. Ciê¿kie ostrze topora dosiêg³o jego lewej nogi rozcinaj±c ochraniaj±c± j± kolczugê i zag³ebiaj±c siê w miêsnie uda. ¦mia³ek szcze¶cie jednak mia³ gdy¿ zablokowa³ czê¶ciowo topór m³yniec wykonuj±c mieczem. Ocali³ siê cz³ek przed utrat± nogi i pewn± ¶mierci±. Pad³ do ty³u w bagno ¶mierdzace z rozciêtym udem. Zawy³ okrutnie z bólu. ¦mia³ek szybko siê wynurzy³ i podnie¶c siê chcia³ lecz na jego ³eb spada³o ostrze topora wiêc ograniczy³ siê tylko do zablokowania go kling± miecza i w bok odbicia. Metalow± kul± zwan± g³owic± bêd±ca zakoñczeniem miecza, stwora pochylaj±cego siê nad nim w pysk pacn±³ wybijaj±c mu k³y z prawej strony. Stwór oszo³omiony uderzeniem stara³ siê tylko cofn±æ w ty³ lecz rycerz m³yñca nad ³bem zakrêcil i jaszczurczy ³eb ¶cio³. £eb run±³ do wody tu¿ obok opadajaæego bezw³adnia cia³a. Podniós³ sie ranny ¶mia³ek z bólem na równe nogi pomagaj±c sobie mieczem i rozejrza³ siê po pobojowisku. Powêdrowa³ kulej±c w stronê gdzie upu¶ci³ halabardê i odnalaz³szy j± miecz do pochwy schowa³ a pomagaj±c sobie halabard± poku¶tyka³ w gêst± mg³ê. Znalaz³szy na swej drodze wysepnkê z rosn±cym na nim pniu po³o¿y³ siê pod nim opieraj±c siê o niego plecami. Halabardê obok siebie po³o¿y³ a miecz wyci±gn±³ z pochwy i na kolanach u³o¿y³. Pogodzi³ siê ju¿ z my¶l± ¿e umrze w cierpieniu wykrwawiaj±c.
Pomy¶la³ "Rycerzowi nie przystaje umieraæ le¿ac. Powinienem umrzeæ w boju a nie w taki sposób. czym sobie zas³u¿y³em na tak± ¶mieræ? Czym?". Czuj±c ogromne zmêczenie przesta³ zwracaæ ju¿ uwagê na ból i po chwili oczy zamykaj±c zapad³ w sen. Lecz kto wie czy to tylko sen, Mêdrcy twierdz± i¿ ¶mieræ to sen wieczny. Lecz nie znane nam s± dalsze losy bezimiennego Bohatera.